افغان ها هیچ وقت خوده کم نمیارن ... طنز

افغان ها هیچ وقت خوده کم نمیارن ...

     نمایندگان تمام کشور های جهان طی یک نشستی به این فیصله رسیدند تا جهت بر قراری صلح و ثبات در جهان سفینۀ فضایی را بنام سفینۀ صلح به فضا پرتاپ نمایند و باید تمام کشور های جهان در ساخت این سفینه سهم بگیرند و از بدنه سفینه گرفته تا ماشین و تمام پرزه جات اش را در کشور های خود بسازند و بعد از شش ماه در تاریخ معینی این پرزه جات را برای یکجا سازی و یا مونتاژ در میدانی بزرگی که در یکی از این کشور ها اختصاص یافته بود بیاورند.
     نمایندگان کشور ما افغانستان بعد از فکر بسیار و غور همه جانبه با یکدیگر خود گفتند چون در طول این سالهای جنگ و ده دوازده سال اخیر هیچ توجهی به سائینس و تکنالوژی جدید در وطن ما نگردیده است. تجار ما غیر از آباد کردن هوتل های عروسی، حتی یک فابریکه هم بنا نکردند تا تولیدات آن به درد مردم و وطن بخورد و حد اقل از احسان کشور های همسایه بی غم میشدیم ... از مواد خوراکه گرفته تا گوگرد و سوزن ما از کشور های خارجی وارد میشوند و دولت هم در فکر رشد فابریکه ها و نساجی و غیره نیست ... سرمایه داران وطن پرست ما که جرأت کردند و چند فابریکه گک کوچک برای وطن ساختند، یا اختطاف شدند و یا تجار دیگر همان تولیدات را با قیمت کمتر از کشور های خارجی وارد کردند و این بیچاره ها را توبه گار ساختند تا دیگر این اشتباه را مرتکب نشوند... بهر صورت ... هشتاد فیصد پولداران جز برای نفع شخصی خود برای وطن کدام کاری قابل ذکری را انجام ندادند... از اینرو باید کاری انجام بدهیم تا مردم جهان دربارۀ ما فکری غلط نکنند که افغان ها چیزی از دست شان نمیاید ... و همه متفقاً به یک نتیجه عالی رسیدند...
ماه ها پشت سر هم گذشت و روز آخر فرا رسید ...
    نمایندگان تمام کشور ها ماشین ها و پرزه های سفینه را با دبدبۀ فراوان آورده بودند و کار مونتاژ سفینه رو به خلاصی بود ولی از نمایندۀ افغانستان سر و درکی نبود ... بلاخره کار مونتاژ با موفقیت به پایان رسید و به اصطلاح وطنی ما یک دفعه چالانش هم کردند تا نقص و نواقصی نداشته باشد. هیأت دانشمندان فضایی کار سفینه را عالی و پایان یافته اعلام کردند ولی نیامدن نمایندۀ افغانستان باعث تشویش شان گردیده بود. اگر چه میدانستند که دگر چیزی در سفینه کمبود نیست.. مگر باز هم به خاطر احترام و اینکه شاید نمایندگان افغانستان کدام چیزی مهمی را که شاید ما فراموش کرده باشیم ، میاورند که باعث تأخیر شان گردیده، و نیز ساعت پرتاب سفینه را نیز اعلام نمودند. یک ساعت به پرتاب سفینه مانده بود که نمایندگان افغانستان از دور معلوم شدند که یک نفر پتنوس نکلی ساخت روسیه در دست داشت که رویش با دستمال گل سیب ساخت تاجیکستان پوشانده شده بود و یک نفر هم زینۀ دراز بانسی ساخت پاکستان را در دست داشت و به سوی سفینه نزدیک میشدند ... همه به گمان اینکه افغانستان در آخرین دقایق مهمترین پرزۀ سفینه را آورده اند از شادی کف میزدند و هیاهو داشتند.. ... نماینده افغانستان بعد از اینکه هیچ کس را نگذاشت دستمال را از روی پتنوس بردارد زینه را در کنار سفینه گذاشت و بالا شد و بالا شد تا به قسمت خالیگاۀ بدنه سفینه رسید دستمال گل سیب را برداشت و برس پنج انچی ساخت ایران را در رنگ روغنی ساخت چین فرو برد و با خط درشت بر بدنۀ سفینه نوشت :
ساخت افغانستان ....

سلطان محمود غیاثی

جمعه، 2012/06/01 هندوستان