حوصله اقزایی شما باعث ترقی وطن میگردد!
در زمان های که ما سه و چهار و یا پنج ساله بودیم و حتی تا زمانی که به سن چهارده و پانزده هم رسیدیم یک نوع چاکلیتی در وطن ما ساخته و فروخته میشد که نام اصلی آن بیادم نیست ولی بنام چاکلیت های وطنی و یا حوصله افزایی مشهور بود. قوطی آبی رنگ و بسیار مقبول به مود و فیشن همان وقت داشت ولی چاکلیت آن واقعاً از جملۀ سنگ دل ترین چاکلیت های هم عصر خود به حساب میرفت. اشخاصی که یکبار این چاکلیت را خورده بودند دیگر هرگز از ترس به طرف آن دست دراز نمیکردند و نوشیدن چای تلخ را ترجیح میدادند. اما کسانی که نابلد بودند، این چاکلیت را میگرفتند و به بسیار ناز و کرشمه باز میکردند و با بسیار شوق در دهان میگذاشتند و با نوشیدن اولین جرعۀ چای بالای آن، چاکلیت در بین دندان های شان قفل میشد، الاشه ها بالا و پائین نمیشدند و دهان باز نمیشد و هر گونه فشار و تمبه و تیله باعث کله شخی بیشتر چاکلیت میگردید و از همه مهمتر اینکه نه با آب سرد باز میشد و نه با چای داغ ... ولی بعد از سپری شدن یکی دو سه ساعت و حوصله ، بالاخره آهسته، آهسته آب میگردید و نفر از شر چاکلیت خلاص میشد ... مگر جالب اینست مردمی که به وطن شان دلسوزی داشتند آنرا منحیث تحفه به خانه های یکدیگر میبردند و کسی هم چیزی نمیگفت، زیرا اول اینکه این چاکلیت ساخت وطن عزیز ما بود و ما باید از محصولات وطن استفاده میکردیم و دوم اینکه در پشت قوطی نوشته شده بود که : حوصله افزایی شما باعث ترقی وطن میگردد ... و ما که دیگر راهی را برای ترقی وطن نمی شناختیم فکر میکردیم که ترقی از همین چاکلیت شروع میشود و اگر خوردن این چاکلیت به قیمت دندان ما هم تمام میشد آه از جگر بر نمی آوردیم و حوصله میکردیم و یا کسانی را که چاکلیت در دهانشان سخت میشد و دهانشان را مُهر و لاک میکرد دلداری میدادیم که : خیر است بیادر یا خواهرک یک ساعتک حوصله کو تا وطن ترقی کنه ... ما و تو که حوصله نکنیم و تشویق نکنیم خی ایی وطن چطور ترقی کنه و پیش بره ... ؟ ولی بعضی کسانی هم بودند که بعد از خوردن این چاکلیت و به مجردی که دهانشان باز میشد به بد و بیراه گفتن شروع میکردند و کوفت دو ساعتۀ دل خوده سر چاکلیت و ساختن والای بیچاریش میکشیدند و قسم میخوردند که خوردن ایی چاکلیته خو بان که دگه هرگز از ایی چاکلیت نمیخریم ....
ولی ما از همان زمان تا حالی حوصله کدیم ... مگر وطن ترقی نکد که نکد ... ترقی وطن ما هم مثل چاکلیت وطنی، خوده سخت کده. مگر شماره به خدا، از مه سوال نکنین که چرا تا حالی وطن ما ترقی نکده؟
سلطان محمود غیاثی
يکشنبه، 2012/06/03
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر