در سابق های نه چندان دور در مکاتب کشور ترانه های زیبایی
را به دخترک های کوچک یاد میدادند تا در صنف و در خانه بخوانند و نه تنها مهر و
محبت خود را به مادران شان ابراز کنند بلکه دیگران نیز با شنیدن این سرود ها بیشتر
به خوشی و آرامش زنان و مادران توجه نمایند.
یکی از آن ترانه ها چنین بود: ََ
یکدانه گُدی دارم، گُدی گک
چشمک هایش وا میشه
میخوانه آرام، آرام ،
میخنده
وقتی که مادر جان خوش باشه
ولی
حالا با ازدیاد فشار ها، تجاوز، ظلم و ستم، قتل و سنگسارِ زنان و دختران، فکر میکنم باید تا یک مدتی طولانی ترانۀ ذیل
جاگزین ترانۀ قبلی شود تا همه بدانند کسانی که دست به طرف زنان و دختران دراز
میکنند، دیگر در امان نخواهند بود.
شاید مدعیان حقوق بشر با این ترانه مخالفت
نشان بدهند، ولی چه کنیم؟ دگه چاره نیست!
یکدانه دانه مرمی دارم، مرمی گک
فیر میشه از تفنگم
میروه، آرام، آرام، میخوره
ده قلبِ کسی که زن ستیزی کنه
سلـ(محـ(غیاثی)ـمود)ـطان
پنجشنبه،
2015/11/19
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر