پکولیزم : نظامی است که بر اقتدار پکول داران بدون در نظر داشت ، دانش ، درجۀ تحصیل ، فرهنگ و غیره پافشاری دارد. طرفداران این نظام را پکولیست یا پکول داران میگویند. پکولداران به دو شاخه منقسم شده اند: پکول داران بی غرض و پکول داران با غرض.
طالبیزم : نظامی است که بر اساس زور و جبر، شریعتی را که خود از آن آگاه نیستند بالای دیگران تطبیق میکنند و بی وضو و با وضو، روزانه ده ها بار بالای مردم نماز میخوانند ولی خودشان به آن پایبند نیستند. طرفداران این نظام را طالبیست و بعضی از اشخاص و افراد به آنها الاغ نیز خطاب میکنند. در زبان انگلیسی به آن تروریست میگویند.
ضد سیاه سریزم : نظامی است که همه بر ضد آزادی و حقوق مشروع زنان عمل مینمایند. بطور واضح اتحادیست از نظام های پکولیزم ، طالبیزم و ریشداریزم و خط مشی سیاسی این نظام ها.
ریشداریزم : شاخۀ از نظام های پکولیزم و طالبیزم است که در بعضی نکات طرفدار و در بعضی موضوعات بر ضد آنها میباشد.
ریشداریزم به سه شاخه منقسم شده است : 1. به زور سوته ریشداریزم . 2. از روی تعصب ریشداریزم . 3. شوقی ریشداریزم.
رشوتیزم : نظامی است که هیچ کاری را بدون اخذ رشوت انجام نمیدهد . طرفداران این نظام به نام های راشی و راشیست و رشوتیست نیز مشهور اند. پکولیست ها از طرفداران این نظام نیز به شمار می آیند.
فسادیزم : نظامی است که بر اساس فساد اداری فعالیت میکنند. طرفداران این نظام از هیچ کاری برای رسیدن به پول و جاه و مقام رویگردان نیستند.
چورکانیزم : نظامی است که طرفدارانش به بسیار بی مسئولیتی به چور اموال مردم و دزدی بیت المال می پردازند و اموال چور را به بازار های کشور های همسایه به فروش میرسانند. پکولیست ها در آغاز حکومت شان همین نظام را بر قرار ساخته بودند که تا حال به اشکال مختلف آنرا پیش برده اند.
قاچاقیزم : نظامیست که در آن اقتصاد جیب حکام بر قاچاق انسان ، مواد مخدر، اسلحه ، اسعار خارجی، معادن و آثار عتیقه استوار میباشد. نظام های بالایی بنیان گزار این نظام اند و از طرفداران و پیروانان این نظام میباشند.
گدودیزم : نظامیست که نه سر دارد و نه پا و شعار طرفداران این نظام ” آب را گِل آلود کن و ماهی بگیر ” میباشد. پراگندگی امور از خصوصیات بارز این نظام میباشد.
مصلحتیزم : نظامیست که بر روی مصلحت ها بنیان گذاشته میشود و در این نظام کار به اهل کار سپرده نشده بلکه بخاطر شناخت و همکاری که شخص مذکور در سابق با نظام داشته بدون در نظر داشت سویه تحصیلی ، مسلک، دانش و .... در مقامات کلیدی نصب میگردد که حال و آینده وطن را به بی ادبی معاف خود میزند. نمونۀ این نظام را در حال حاضر در افغانستان میتوان دید.
سلطان محمود غیاثی
جمعه، 2013/05/03
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر